ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ
ΣΟΦΙΑ ΠΑΤΕΡΩΝ
|
Περί ταπεινοφροσύνης Είπε ο αββάς Ποιμήν ότι ο μακάριος αββάς Αντώνιος έλεγε: «Η μεγάλη δύναμη του ανθρώπου είναι το να αναλαμβάνει την ευθύνη των σφαλμάτων του ενώπιον του Κυρίου και να αναμένει πειρασμό μέχρι τελευταίας του αναπνοής». |
- Ο ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ
- ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ
- ΙΕΡΕΣ ΑΓΡΥΠΝΙΕΣ
- ΙΕΡΕΣ ΠΑΡΑΚΛΗΣΕΙΣ
- ΙΕΡΕΣ ΠΑΝΗΓΥΡΕΙΣ
- ΙΕΡΟ ΕΥΧΕΛΑΙΟ
- ΙΕΡΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ
- ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΦΙΛΟΠΤΩΧΟ
- ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ
- ΙΕΡΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ
- ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
- ΕΟΡΤΕΣ ΚΑΙ ΒΙΟΙ ΑΓΙΩΝ
- ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ
- ΣΧΟΛΗ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑΣ
- ΕΚΔΡΟΜΕΣ ΕΝΟΡΙΑΣ
- ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΑ
- ΝΕΟΤΗΤΑ
- ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΗΧΟΣ
- ΤΕΥΧΗ NEWSLETTER
Ἅγιος Κλεόπας ὁ Ἀπόστολος ἐκ τῶν 70 (30 Οκτωβρίου)
Κλεόπας ἦταν ἕνας ἀπό τούς 70 μαθητές τοῦ Κυρίου καί ένας ἐκ τῶν δύο πού συνωμίλησαν μέ τόν Ιησοῦν, μετά τήν Ἀνάστασήν του, καθ’ ὁδόν πρός Ἐμμαούς. Γι’ αὐτόν διαβάζουμε στό κατά Λουκᾶν Εὐαγγέλιον κδ’ 13 – 31:
Καί ἰδού δύο ἐξ αὐτῶν ἦσαν πορευόμενοι ἐν αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ εἰς κώμην ἀπέχουσαν σταδίους ἑξήκοντα ἀπό Ἱερουσαλήμ, ᾗ ὄνομα Ἐμμαούς.
Καί αὐτοί ὡμίλουν πρός ἀλλήλους περί πάντων τῶν συμβεβηκότων τούτων.
Καί ἐγένετο ἐν τῷ ὁμιλεῖν αὐτούς καί συζητεῖν καί αὐτός ὁ Ἰησοῦς ἐγγίσας συνεπορεύετο αὐτοῖς· οἱ δέ ὀφθαλμοί αὐτῶν ἐκρατοῦντο τοῦ μή ἐπιγνῶναι αὐτόν.
Εἶπε δέ πρός αὐτούς· τίνες οἱ λόγοι οὗτοι οὓς ἀντιβάλλετε πρός ἀλλήλους περιπατοῦντες καί ἐστε σκυθρωποί;
Ἀποκριθείς δέ ὁ εἷς, ᾧ ὄνομα Κλεόπας, εἶπε πρός αὐτόν· σύ μόνος παροικεῖς ἐν Ἱερουσαλήμ καί οὐκ ἔγνως τά γενόμενα ἐν αὐτῇ ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις; Καί εἶπεν αὐτοῖς· ποῖα; οἱ δέ εἶπον αὐτῷ· τά περί Ἰησοῦ τοῦ Ναζωραίου, ὃς ἐγένετο ἀνήρ προφήτης δυνατός ἐν ἔργῳ καί λόγῳ ἐναντίον τοῦ Θεοῦ καί παντός τοῦ λαοῦ, ὅπως τε παρέδωκαν αὐτόν οἱ ἀρχιερεῖς καί οἱ ἄρχοντες ἡμῶν εἰς κρῖμα θανάτου καί ἐσταύρωσαν αὐτόν. Ἡμεῖς δέ ἠλπίζομεν ὅτι αὐτός ἐστιν ὁ μέλλων λυτροῦσθαι τόν Ἰσραήλ· ἀλλά γε σύν πᾶσι τούτοις τρίτην ταύτην ἡμέραν ἄγει σήμερον ἀφ᾿ οὗ ταῦτα ἐγένετο.
Ἀλλά καί γυναῖκές τινες ἐξ ἡμῶν ἐξέστησαν ἡμᾶς γενόμεναι ὄρθριαι ἐπί τό μνημεῖον, καί μή εὑροῦσαι τό σῶμα αὐτοῦ ἦλθον λέγουσαι καί ὀπτασίαν ἀγγέλων ἑωρακέναι, οἳ λέγουσιν αὐτόν ζῆν. Καί ἀπῆλθόν τινες τῶν σύν ἡμῖν ἐπί τό μνημεῖον, καί εὗρον οὕτω καθώς καί αἱ γυναῖκες εἶπον, αὐτόν δέ οὐκ εἶδον.
Καί αὐτός εἶπε πρός αὐτούς· ὦ ἀνόητοι καί βραδεῖς τῇ καρδίᾳ τοῦ πιστεύειν ἐπί πᾶσιν οἷς ἐλάλησαν οἱ προφῆται! Οὐχί ταῦτα ἔδει παθεῖν τόν Χριστόν καί εἰσελθεῖν εἰς τήν δόξαν αὐτοῦ; Καί ἀρξάμενος ἀπό Μωυσέως καί ἀπό πάντων τῶν προφητῶν διηρμήνευεν αὐτοῖς ἐν πάσαις ταῖς γραφαῖς τά περί ἑαυτοῦ.
Καί ἤγγισαν εἰς τήν κώμην οὗ ἐπορεύοντο, καί αὐτός προσεποιεῖτο πορρωτέρω πορεύεσθαι· καί παρεβιάσαντο αὐτόν λέγοντες· μεῖνον μεθ᾿ ἡμῶν, ὅτι πρός ἑσπέραν ἐστί καί κέκλικεν ἡ ἡμέρα. Καί εἰσῆλθε τοῦ μεῖναι σύν αὐτοῖς. Καί ἐγένετο ἐν τῷ κατακλιθῆναι αὐτόν μετ᾿ αὐτῶν, λαβών τόν ἄρτον εὐλόγησε, καί κλάσας ἐπεδίδου αὐτοῖς. Αὐτῶν δέ διηνοίχθησαν οἱ ὀφθαλμοί, καί ἐπέγνωσαν αὐτόν· καί αὐτός ἄφαντος ἐγένετο ἀπ᾿ αὐτῶν.
Ὁ Κλεόπας, ἔλαβε κατά τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί πέρασε τήν ζωή του κοπιάζοντας γιά τό Εὐαγγέλιο.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Γνῶσιν ἔνθεον, εἰσδεδεγμένος, συναρίθμιος, τῶν τοῦ Σωτῆρος, Ἀποστόλων Ἑβδομήκοντα πέφηνας, καί εὐσεβείας τήν χάριν ἐκήρυξας, τοῖς ἐν τῇ πλάνῃ Κλεόπα Ἀπόστολε. Ἀλλά πρέσβευε, Κυρίῳ τῷ σέ δοξάσαντι, δωρήσασθαι ἡμῖν τό μέγα ἔλεος.
Κοντάκιον. Ἦχος α’. Χορός Ἀγγελικός.
Ὡς θεῖος Μαθητής, καί Χριστοῦ ὑπηρέτης, δογμάτων εὐσεβῶν, ὑποφήτης ἐδείχθης, Κλεόπα Ἀπόστολε, Ἀποστόλων ὁμόσκηνε· μεθ’ ὧν πρέσβευε, τῷ Παντοκράτορι Λόγῳ, τοῖς αἰνοῦσί σε, λύσιν πταισμάτων δοθῆναι, καί χάριν καί ἔλεος.
Μεγαλυνάριον.
Μύστης τοῦ Σωτῆρος ἀναδείχθης, διέπρεψας κόσμῳ, ὡς Ἀπόστολος εὐκλεής, Κλεόπα τρισμάκαρ, καί νῦν Ἀποστόλοις, τά ἔπαθλα κομίζῃ, τῶν παλαισμάτων σου.
Ἅγιοι Ζηνόβιος καὶ Ζηνοβία τὰ ἀδέλφια (30 Οκτωβρίου)
ατάγονταν ἀπό τίς Αἰγαίς τῆς Κιλικίας καί ἦταν κληρονόμοι μεγάλης περιουσίας. Ὁ Ζηνόβιος εἶχε σπουδάσει ἰατρική, καί ὄχι μόνο πρόσφερε ἀφιλοκερδῶς τίς ὑπηρεσίες του στούς πάσχοντες, ἀλλά ἐπιπλέον πλούσια μοίραζε ἀπό τά ἀγαθά του σ’ αὐτούς. Μέ τή συμπεριφορά του αὐτή στήριζε τούς χριστιανούς, καί πολλούς εἰδωλολάτρες ἔφερε στή χριστιανική πίστη.
Ὅταν πληροφορήθηκε αὐτό ὁ ἔπαρχος Λυσίας, ἔδωσε διαταγή καί τόν συνέλαβαν. Ὁ Ζηνόβιος μέ παρρησία ὁμολόγησε ὅτι πράγματι εἶναι χριστιανός. Καί ὅ,τι κάνει, τό κάνει γιά τή σωτηρία ψυχῶν καί τήν δόξα τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ. Ὁ Λυσίας μέ αὐστηρότητα τοῦ εἶπε ὅτι ἂν δέν σταματήσει αὐτό πού κάνει καί δέν ἀρνηθεῖ τόν Χριστό, θά μαρτυρήσει φρικτά. Ὁ Ζηνόβιος ἀπάντησε ὅτι τά μαρτύρια μποροῦν νά βλάψουν τό σῶμα του, ἀλλά τήν ψυχή του ποτέ. Διότι, λέει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ: «Καί τίς ὁ κακώσων ὑμᾶς, ἐάν τοῦ ἀγαθοῦ μιμητοί γένησθε;». Ποιός, δηλαδή, θά μπορέσει νά σᾶς κάνει κακό καί νά σᾶς ἐπιφέρει πραγματική βλάβη, ἂν γίνετε μιμητές καί ἀκόλουθοι τοῦ ἀγαθοῦ; Ὁ Λυσίας ἀμέσως διέταξε καί τόν βασάνισαν.
Τότε παρενέβη ἡ ἀδελφή του Ζηνοβία καί ἤλεγξε τόν Λυσία, ὅτι αὐτό πού κάνει εἶναι ἄνανδρο. Ἀλλά ὁ ἔπαρχος συνέλαβε καί αὐτήν, καί τελικά ἀποκεφάλισε καί τούς δυό.
(Κατ’ ἄλλη ἐκδοχή ὁ Ζηνόβιος μαρτύρησε ἐπί Διοκλητιανού. Γεννήθηκε ἀπό γονεῖς εὐσεβεῖς τόν Ζηνόδοτο καί τή Θέκλα, καί πώς, ὅταν μεγάλωσε ἔγινε ἐπίσκοπος Αἰγῶν, ἐπιτελώντας πολλά θαύματα).
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ὡς θεῖοι αὐτάδελφοι, ὁμονοοῦντες καλῶς, Ζηνόβιε ἔνδοξε, καί Ζηνοβία σεμνή, συμφώνως ἠθλήσατε· ὅθεν καί τῶν στεφάνων, τῶν ἀφθάρτων τυχόντες, δόξης ἀκατάλυτου, ἠξιώθητε ἅμα, ἐκλάμποντες τοῖς ἐν κόσμῳ, χάριν ἰάσεων.
Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Ὡς ἀπαρχᾶς τῆς φύσεως.
Τούς ἀληθείας Μάρτυρας, καί εὐσεβείας κήρυκας, τῶν ἀδελφῶν τήν δυάδα τιμήσωμεν, ἐν θεοπνεύστοις ᾄσμασι, τόν Ζηνόβιοv ἅμα, τῇ σοφῇ Ζηνοβίᾳ, ὁμοῦ βιώσαντας, καί διά μαρτυρίου τευξαμένους στέφος ἄφθαρτον.
Μεγαλυνάριον.
Χαίροις αὐταδέλφων ἡ ξυνωρίς, Ζηνόβιε μάκαρ, Ζηνοβία πανευκλεής, οἱ τόν Θεόν Λόγον, δοξάσαντες ἐν ἄθλοις, παρ’ οὗ και δοξασθέντες, ἡμῶν προΐστασθε.
